Debout, les forçats de la faim

La raison tonne en son cratère

C'est l'éruption de la fin

Du passé faisons table rase

Foules, esclaves, debout, debout

Le monde va changer de base

Nous ne sommes rien, soyons tout

Il n'est pas de sauveurs suprêmes

Ni Dieu, ni César, ni tribun

Producteurs, sauvons-nous nous-mêmes

Décrétons le salut commun

Pour que le voleur rende gorge

Pour tirer l'esprit du cachot

Soufflons nous-mêmes notre forge

Battons le fer quand il est chaud

L'État comprime et la loi triche

L'impôt saigne le malheureux

Nul devoir ne s'impose au riche

Le droit du pauvre est un mot creux

C'est assez, languir en tutelle

L'égalité veut d'autres lois

Pas de droits sans devoirs dit-elle

Égaux, pas de devoirs sans droits

Hideux dans leur apothéose

Les rois de la mine et du rail

Ont-ils jamais fait autre chose

Que dévaliser le travail?

Dans les coffres-forts de la bande

Ce qu'il a créé s'est fondu

En décrétant qu'on le lui rende

Le peuple ne veut que son dû.

Les rois nous saoulaient de fumées

Paix entre nous, guerre aux tyrans

Appliquons la grève aux armées

Crosse en l'air, et rompons les rangs

S'ils s'obstinent, ces cannibales

À faire de nous des héros

Ils sauront bientôt que nos balles

Sont pour nos propres généraux

Ouvriers, paysans, nous sommes

Le grand parti des travailleurs

La terre n'appartient qu'aux hommes

L'oisif ira loger ailleurs

Combien de nos chairs se repaissent

Mais si les corbeaux, les vautours

Un de ces matins disparaissent

Le soleil brillera toujours.

bangunlah, yang dipenjara kelaparan!

Akal bergemuruh dalam kawah,

inilah letusan terakhir.

Mari kita hapuskan masa lalu,

kaum hamba, bangun, bangun!

Dunia akan berganti dasar,

kita bukan apa-apa, mari kita menjadi segalanya.

Tidak ada Penyelamat Agung,

tiada juga Tuhan, Caesar atau tribun.

Para pekerja, mari selamatkan diri kita,

putuskan keselamatan bersama,

sehingga tidak akan ada lagi pencuri,

sehingga roh akan terbebas dari penjara.

Mari kita hembuskan angin ke tempaan sendiri,

pukul besi selagi panas.

Negara menindas dan undang-undang menipu,

cukai membuat kaum papa berdarah-darah.

Tidak ada cukai bagi orang kaya,

hak kaum papa hanya omong kosong.

Cukuplah seksa dalam tahanan!

Kesetaraan meminta undang-undang lain:

Tidak ada hak tanpa kewajiban, katanya,

sama saja, tidak ada kewajiban tanpa hak.

Menyamar sebagai dewa mengerikan,

raja lombong dan kereta api.

Apa mereka pernah melakukan sesuatu,

selain mencuri (hasil) pekerjaan?

Dalam peti para pencuri itu,

hasil pekerjaan telah meleleh.

Dengan menyuruh mereka mengembalikannya,

rakyat hanya ingin apa yang menjadi hak mereka.

Para raja telah membuat kita mabuk asap,

mari kita berdamai, berperang dengan para tiran!

Biarkan tentara memberontak,

sasaran di udara dan bubarkan barisan.

Jika mereka berkeras, para kanibal ini,

untuk membuat kita jadi pahlawan,

mereka akan segera tahu bahawa peluru kita,

ditujukan bagi jeneral kita.

Para pekerja, buruh tani, kitalah,

parti buruh yang agung.

Bumi hanya milik manusia,

yang berdiam diri harus pindah ke tempat lain.

Berapa banyak daging kita yang telah mereka makan?

Tapi jika gagak, burung bangkai itu,

telah lenyap dalam hari-hari ini,

matahari akan bersinar abadi.